Gebrekkige provirussen toch niet zo onschadelijk
Lange tijd is gedacht dat de gebrekkige provirussen van eenzelfde hiv-patiënt gewoon genetische overblijfsels zijn, maar volgens de in-vitrostudies van Imanichi H. et coll. (Japan) zouden ze kunnen versmelten en dan weer een infectieus hiv-1-virus kunnen vormen. Dat kan een onverwachte bedreiging bieden.
De recente studies van Imanichi H., die op het congres in Kigali zijn gepresenteerd, tonen aan dat inactieve provirussen een directere rol zouden kunnen spelen in de dynamiek van het virus. Twee onvolledige provirussen met complementaire deleties zouden kunnen recombineren met herstel van een functioneel genoom.
De vorsers hebben afgeknotte provirussen van eenzelfde patiënt getransfecteerd in primaire CD4+ T-lymfocten.
Eén provirus vertoonde een verlies van regio 3 en het andere een grote deletie in 5. Na meerdere infectiecycli is productie van antigeen p24 vastgesteld, wat wees op vermenigvuldiging van het virus.
Bij elektronenmicroscopie werden morfologisch intacte virale partikels waargenomen en volgens een sequencing heeft de recombinatie plaatsgevonden in de buurt van nucleotide 5000, waarbij een virus werd gegenereerd dat zich kon vermenigvuldigen. Daarmee hebben de vorsers het directe bewijs geleverd dat twee gebrekkige provirussen in gunstige omstandigheden kunnen versmelten tot een infectieus hiv-1-virus.
Hoe vaak dat gebeurt in vivo, is niet bekend, maar het experimentele bewijs van het bestaan ervan toont aan dat het virale reservoir zich niet beperkt tot een inerte collectie gemutileerde sequenties. Integendeel, het zou een genetische reserve kunnen zijn, die de infectie weer zou kunnen activeren, ook al worden aanvankelijk geen intacte provirussen gedetecteerd.
Dat recombinatiemechanisme is toch verontrustend. Het vormt immers een extra hinderpaal als je een behandeling voorschrijft om het reservoir uit te schakelen of te verminderen. Gebrekkige provirussen zijn dus niet zomaar getuigen van de evolutie van het virus, verre van. Ze blijken te kunnen bijdragen tot de persistentie en de regeneratie van het virus.
Ref.: Imanichi H. et al. Abstract 6902, IAS 2025, Kigali.
