11 miljoen overlijdens per jaar
WHO vraagt actieplan voor neurologische zorg
Neurologische aandoeningen treffen meer dan 40% van de wereldbevolking en zijn verantwoordelijk voor 11 miljoen sterfgevallen per jaar. De WHO vraagt landen om een actieplan voor neurologische zorg op te stellen.
Volgens het Global Status Report on Neurology is er nog te weinig aandacht voor neurologische aandoeningen. Slechts 32% van de WHO-lidstaten heeft een nationaal beleid voor deze aandoeningen, en slechts 18% biedt specifieke financiering.
Beperkte toegang tot neurologische zorg
Voor de meeste mensen is de toegang tot gespecialiseerde neurologische zorg onbereikbaar. Lage-inkomenslanden tellen 80 keer minder neurologen per 100.000 inwoners dan rijke landen. Essentiële diensten zoals beroerte-units, kinderneurologie, revalidatie en palliatieve zorg ontbreken vaak of zijn geconcentreerd in stedelijke gebieden. Bovendien heeft slechts 25% van de lidstaten neurologische aandoeningen opgenomen in het universele zorgverzekeringspakket.
De top 10 neurologische aandoeningen die in 2021 bijdroegen aan overlijden en invaliditeit waren beroerte, neonatale encefalopathie, migraine, de ziekte van Alzheimer en andere vormen van dementie, diabetische neuropathie, meningitis, idiopathische epilepsie, neurologische complicaties gerelateerd aan vroeggeboorte, autismespectrumstoornissen en kanker van het zenuwstelsel.
Actieplan neurologische zorg
De WHO roept op tot dringende, evidence-based en gecoördineerde wereldwijde actie om hersengezondheid prioriteit te geven en de neurologische zorg uit te breiden.
De WHO-lidstaten hebben in 2022 al een actieplan voor epilepsie en andere neurologische aandoeningen aangenomen.
De WHO dringt er bij regeringen op aan om:
- neurologische aandoeningen tot een beleidsprioriteit te maken door middel van gedurfd leiderschap en aanhoudende investeringen;
- de toegang tot neurologische zorg te vergroten door middel van universele zorgdekking en versterking van het zorgstelsel;
- de gezondheid van de hersenen gedurende de hele levensloop te bevorderen met gecoördineerde intersectorale maatregelen gericht op belangrijke risico- en beschermende factoren; en
- datasystemen en monitoring te versterken voor evidence-based besluitvorming en verantwoording.
