Het bereiken van een goede glykemische controle na de diagnose van zwangerschapsdiabetes moet sneller worden bereikt dan momenteel het geval is
De algemene prevalentie van zwangerschapsdiabetes (GDM) is ongeveer 14%, wat bijna één op de zeven vrouwen treft. Deze prevalentie zal stijgen, samen met obesitas en een familiegeschiedenis van diabetes.
Daar komt bij dat vrouwen steeds ouder worden op het moment van conceptie, vooral in onze westerse samenlevingen: dit moment wordt vaak uitgesteld om sociale of culturele redenen, of vanwege de groeiende behoefte aan IVF in combinatie met een toename van vruchtbaarheidsstoornissen.
De gevolgen voor het nageslacht zijn algemeen bekend, inclusief het risico op obesitas, dat ook zal toenemen. Dit over het algemeen sombere beeld vraagt om een meer doortastende aanpak van de behandeling. In dit opzicht is de rol van de snelheid waarmee de aanstaande moeder een goede glykemische controle bereikt, tot nu toe weinig onderzocht, maar deze leemte is zojuist gedeeltelijk opgevuld door een Amerikaanse studie van een grote populatie.
Deze prospectieve cohortstudie includeerde 258.064 moeder-kind paren tussen 2011 en 2023. Onder 17.316 vrouwen met GDM definieerden de auteurs vier hoofdtrajecten van glykemische controle tussen de diagnose van GDM en de bevalling, aan de hand van zelfcontrole van de bloedglucose: optimale en stabiele controle (39,2%), snelle verbetering naar optimale controle (32,3%), langzame verbetering naar bijna-optimale controle (16,7%) en langzame verbetering naar suboptimale controle (11,8%).
Op basis hiervan berekenden de auteurs het gecorrigeerde relatieve risico op obesitas bij kinderen (gewicht ≥ 95e percentiel voor leeftijd) volgens deze trajecten bij vrouwen met GDM, door ze te vergelijken met vrouwen zonder GDM, met correctie voor socio-demografische factoren, pariteit, BMI vóór de zwangerschap, roken en alcoholgebruik.
De prevalentie van obesitas was 15,1% bij kinderen van 2 tot 4 jaar van wie de moeder geen GDM had. Dit cijfer steeg tot respectievelijk 15,9% (RR: 1,01), 18,7% (RR: 1,04), 20,9% (RR: 1,13) en 24,6% (RR: 1,23) in de vier gedefinieerde categorieën, waarbij de laatste twee cijfers statistisch significant waren op 95% betrouwbaarheidsniveau.
Het is geen verrassing dat het risico op obesitas bij kinderen ook toenam met de glykemie van de moeder (p ≤ 0,016). Bovendien vertoonden op de leeftijd van 5 tot 7 jaar alleen de kinderen van vrouwen in de eerste categorie van GDM (optimale en stabiele controle) een risico op obesitas dat vergelijkbaar was met het risico dat werd waargenomen bij kinderen van moeders zonder GDM. Met andere woorden, op deze leeftijd betrof het verhoogde risico op obesitas de meerderheid van de kinderen van vrouwen met GDM (60%).
Deze resultaten tonen duidelijk aan dat alles in het werk moet worden gesteld om een snelle en blijvende controle van de bloedsuikerspiegel te bereiken in aanwezigheid van zwangerschapsdiabetes, met nauwgezette controle, zonder uitstel en met voldoende aandrang van de kant van de aanstaande moeders. En om dit te helpen bereiken, zoals de auteurs aangeven, "zijn verdere studies nodig om de obstakels te identificeren die een goede glykemische controle snel na de diagnose in de weg staan".
Referentie: Ferrara A et al. Achievement of glycaemic control after gestational diabetes diagnosis is associated with a risk of obesity in the offspring similar to that in children of individuals without gestational diabetes. Poster en mondelinge presentatie op het EASD-congres 2024.
